АРМЯНСКИЙ

Երկու ընկեր գնացին անտառ որս անելու։ Հանկարծ նրանց առաջ մի արջ դուրս եկավ։ Ընկերներից մեկը ծառը բարձրացավ, իսկ մյուսը պառկեց, շունչն իրեն քաշեց, որ արջը կարծի, թե նա մեռած է։

Արջը մոտեցավ նրան, հոտոտեց ն, մեռած կարծելով, թողեց, գնաց։

Այդ ժամանակ ընկերը ծառից իջավ ն ծիծաղելով հարցրեց.

— Արջը քո ականջին ի՚նչ ասաց։

— Արջն իմ ականջին ասաց, որ մյուս անգամ քեզ նման ընկերոջ հետ որսի չգնամ, որ վտանգ պատահելիս մենակ թողնի ու փախչի։

Курсив

Алфавит

Աա Բբ Գգ Դդ Եե Զզ Էէ Ըը Թթ Ժժ Իի Լլ Խխ Ծծ Կկ Հհ Ձձ Ղղ Ճճ Մմ Յյ Նն Շշ Ոո Չչ Պպ Ջջ Ռռ Սս Վվ Տտ Րր Ցց Ււ Փփ Քք Եվ ւ Օօ Ֆֆ

Имеет древнюю письменность, восходящую к IV в. н.э. (создана около 393 г. армян­ским еписко­пом Месропом Маштоцем на основе византийского письма). Направление строки — слева направо. Сначала писали лапидарными буквами, затем так на­зы­ва­е­мым круглым письмом и, наконец, скорописью.

В истории армянского языка различают древнеармянский язык, впоследствии по­лу­чив­ший название «грабар», ныне мертвый (тексты II в. до н.э. сохранились в записях V в. н.э.), на котором создавалась литература вплоть до XIX в.; среднеармянский язык, пред­став­лен­ный в памятниках XI–XVII вв.; современный литературный язык, так назы­ва­е­мый ашхарабар, веду­щий свое начало с XVII в.

Армянский язык — язык армян, основного населения Армянской ССР; на нем го­во­рит около 2,51 млн. человек.

Представляет самостоятельную ветвь среди индоевропейских языков.

◄ 80–81 ►